Sakramenty
Sakramenty Nowego Testamentu, ustanowione przez Chrystusa i powierzone Kościołowi, jako czynności Chrystusa i Kościoła, są znakami oraz środkami, poprzez które wyraża się i wzmacnia wiara, oddawany jest Bogu kult i dokonuje się uświęcenie człowieka. Z tej to racji w najwyższym stopniu przyczyniają się do wprowadzenia, umocnienia i zamanifestowania kościelnej wspólnoty. Dlatego w ich sprawowaniu święci szafarze oraz pozostali wierni winni okazać najwyższy szacunek i należną pilność (Kan. 840 Kodeksu Prawa Kanonicznego).
W sprawie sakramentów: chrztu, bierzmowania, namaszczenia chorych oraz małżeństwa prosimy o kontakt telefoniczny lub mailowy z Ojcem Proboszczem Stanisławem Kycem OSB.
Tel. (+48) 126885279
Kom. (+48) 500125019
e-mail: proboszcz@benedyktyni.pl
Chrzest
Chrzest, brama sakramentów, konieczny do zbawienia przez rzeczywiste lub zamierzone przyjęcie, który uwalnia ludzi od grzechów, odradza ich jako dzieci Boże i przez upodobnienie do Chrystusa niezniszczalnym charakterem włącza ich do Kościoła, jest ważnie udzielany jedynie przez obmycie w prawdziwej wodzie z zastosowaniem koniecznej formy słownej (Kan. 849 Kodeksu Prawa Kanonicznego).
Chrztu udziela się z zachowaniem obrzędu przepisanego w zatwierdzonych księgach liturgicznych, poza przypadkiem naglącej konieczności, kiedy należy zastosować tylko to, co jest wymagane do ważności sakramentu (Kan. 850 Kodeksu Prawa Kanonicznego).
Sprawowanie chrztu powinno być odpowiednio przygotowane, dlatego (Kan. 851 Kodeksu Prawa Kanonicznego):
§ 1 dorosły zamierzający przyjąć chrzest winien być dopuszczony do katechumenatu i wedle możności przez różne stopnie doprowadzony do wtajemniczenia sakramentalnego, zgodnie z obrzędem wtajemniczenia przystosowanym przez Konferencję Episkopatu oraz ze szczegółowymi przepisami przez nią wydanymi;
§ 2 rodzice dziecka chrzczonego, jak również chrzestni, powinni być należycie pouczeni o znaczeniu tego sakramentu i o związanych z nim obowiązkach. Proboszcz winien osobiście lub przez innych zatroszczyć się, ażeby rodziców właściwie przygotować pasterskimi pouczeniami a także wspólną modlitwą, zbierając razem po kilka rodzin oraz, gdy to możliwe, składając im wizytę.
W sprawie sakramentu chrztu należy skontaktować się z o. Proboszczem.
Bierzmowanie
Sakrament bierzmowania, który wyciska charakter i przez który ochrzczeni, postępując na drodze chrześcijańskiego wtajemniczenia, są ubogacani darem Ducha Świętego i doskonalej łączą się z Kościołem, umacnia ich i ściślej zobowiązuje, by słowem i czynem byli świadkami Chrystusa oraz szerzyli wiarę i jej bronili (Kan. 879 Kodeksu Prawa Kanonicznego).
Sakrament bierzmowania jest udzielany przez namaszczenie krzyżmem na czole, którego dokonuje się przez nałożenie ręki i wypowiedzenie słów przepisanych w zatwierdzonych księgach liturgicznych (Kan. 880 § 1 Kodeksu Prawa Kanonicznego).
Krzyżmo używane w sakramencie bierzmowania powinno być konsekrowane przez biskupa, chociażby sakramentu udzielał prezbiter (Kan. 880 § 2 Kodeksu Prawa Kanonicznego).
W sprawie sakramentu bierzmowania należy skontaktować się z o. Proboszczem.
Najświętsza Eucharystia
Najbardziej czcigodnym sakramentem jest Najświętsza Eucharystia, w której sam Chrystus Pan jest obecny, ofiaruje się oraz jest spożywany i dzięki której Kościół ustawicznie żyje i wzrasta. Ofiara eucharystyczna, pamiątka śmierci i zmartwychwstania Pana, w której uwiecznia się Ofiara Krzyża, jest szczytem i źródłem całego kultu oraz życia chrześcijańskiego; oznacza ona i sprawia jedność Ludu Bożego, przez nią buduje się Ciało Chrystusa. Pozostałe bowiem sakramenty i wszystkie kościelne dzieła apostolatu mają związek z Najświętszą Eucharystią i ku niej są ukierunkowane (Kan. 897 Kodeksu Prawa Kanonicznego).
Wierni powinni z największym szacunkiem odnosić się do Najświętszej Eucharystii, biorąc czynny udział w sprawowaniu najczcigodniejszej Ofiary, z największą pobożnością i często przyjmując ten sakrament i adorując Go z najwyższą czcią. Duszpasterze wyjaśniając naukę o tym sakramencie powinni starannie pouczać wiernych o tym obowiązku (Kan. 898 Kodeksu Prawa Kanonicznego).
Sprawowanie Eucharystii jest czynnością samego Chrystusa i Kościoła, w której Chrystus Pan, przez posługę kapłana, siebie samego, obecnego substancjalnie pod postaciami chleba i wina, składa w ofierze Bogu Ojcu, a wiernym – złączonym z Nim w Jego ofierze – daje się jako duchowy pokarm (Kan. 899 § 1 Kodeksu Prawa Kanonicznego).
W zgromadzeniu eucharystycznym Lud Boży gromadzi się w jedno, pod przewodnictwem biskupa lub pozostającego pod jego władzą prezbitera, działających w osobie Chrystusa, oraz wszyscy obecni wierni, czy to duchowni, czy świeccy łączą się w uczestnictwie, każdy we własny sposób, odpowiednio do święceń i zadań liturgicznych (Kan. 899 § 2 Kodeksu Prawa Kanonicznego).
Szafarzem, który może sprawować w osobie Chrystusa sakrament Eucharystii, jest tylko kapłan ważnie wyświęcony (Kan. 900 § 1 Kodeksu Prawa Kanonicznego).
Godziwie sprawuje Eucharystię kapłan, któremu prawo kanoniczne tego nie zabrania, zachowując przepisy, które następują (Kan. 900 § 2 Kodeksu Prawa Kanonicznego).
Kapłan może odprawiać Mszę świętą za kogokolwiek, zarówno za żywych, jak i za zmarłych (Kan. 901 Kodeksu Prawa Kanonicznego).
Sakrament pokuty i pojednania
W sakramencie pokuty, wierni wyznający uprawnionemu szafarzowi grzechy, wyrażający za nie żal i mający postanowienie poprawy, przez rozgrzeszenie udzielone przez tegoż szafarza otrzymują od Boga odpuszczenie grzechów po chrzcie popełnionych i jednocześnie dostępują pojednania z Kościołem, któremu grzesząc zadali ranę (Kan. 959 Kodeksu Prawa Kanonicznego).
Indywidualna i integralna spowiedź oraz rozgrzeszenie stanowią jedyny zwyczajny sposób, przez który wierny, świadomy grzechu ciężkiego, dostępuje pojednania z Bogiem i Kościołem. Jedynie niemożliwość fizyczna lub moralna zwalnia od takiej spowiedzi. W takim wypadku pojednanie może się dokonać również innymi sposobami (Kan. 960 Kodeksu Prawa Kanonicznego).
Spowiedź:
Do sakramentu pokuty i pojednania można przystąpić w następującym czasie:
Niedziele i święta:
15 minut przed każdą Mszą świętą
Dni powszednie:
17.45
Można umówić się na spowiedź indywidualnie:
tel. (+48) 126885452 e-mail: recepcja@jg.benedyktyni.com
Namaszczenie chorych
Namaszczenia chorych, poprzez które Kościół wiernych niebezpiecznie chorych powierza Chrystusowi cierpiącemu i uwielbionemu, ażeby ich podtrzymał i zbawił, udziela się przez namaszczanie ich olejem i wypowiedzenie słów przepisanych w księgach liturgicznych (Kan. 998 Kodeksu Prawa Kanonicznego).
W sprawie sakramentu namaszczenia chorych należy skontaktować się z o. Proboszczem.
Kapłaństwo
Na mocy ustanowienia Bożego, przez sakrament kapłaństwa niektórzy spośród wiernych, naznaczeni w nim niezatartym charakterem, są ustanawiani świętymi szafarzami; są oni mianowicie konsekrowani i przeznaczeni ażeby – każdy odpowiednio do swojego stopnia, wypełniając w osobie Chrystusa-Głowy zadania nauczania, uświęcania i kierowania – byli pasterzami Ludu Bożego (Kan. 1008 Kodeksu Prawa Kanonicznego).
Święceniami są: biskupstwo, prezbiterat i diakonat (Kan. 1009 § 1 Kodeksu Prawa Kanonicznego).
Są one udzielane przez nałożenie rąk i modlitwę konsekracyjną, przepisaną dla poszczególnych stopni w księgach liturgicznych (Kan. 1009 § 2 Kodeksu Prawa Kanonicznego).
Dla zainteresowanych przyjęciem sakramentu kapłaństwa: Seminarium; Życie zakonne.
Małżeństwo
Małżeńskie przymierze, przez które mężczyzna i kobieta tworzą ze sobą wspólnotę całego życia, skierowaną ze swej natury do dobra małżonków oraz do zrodzenia i wychowania potomstwa, zostało między ochrzczonymi podniesione przez Chrystusa Pana do godności sakramentu (Kan. 1055 § 1 Kodeksu Prawa Kanonicznego).
Z tej racji między ochrzczonymi nie może istnieć ważna umowa małżeńska, która tym samym nie byłaby sakramentem (Kan. 1055 § 2 Kodeksu Prawa Kanonicznego).
Istotnymi przymiotami małżeństwa są jedność i nierozerwalność, które w małżeństwie chrześcijańskim nabierają szczególnej mocy z racji sakramentu (Kan. 1056 Kodeksu Prawa Kanonicznego).
Małżeństwo stwarza zgoda stron między osobami prawnie do tego zdolnymi, wyrażona zgodnie z prawem, której nie może uzupełnić żadna ludzka władza (Kan. 1057 § 1 Kodeksu Prawa Kanonicznego).
Zgoda małżeńska jest aktem woli, którym mężczyzna i kobieta w nieodwołalnym przymierzu wzajemnie się sobie oddają i przyjmują w celu stworzenia małżeństwa (Kan. 1057 § 2 Kodeksu Prawa Kanonicznego).
W sprawie sakramentu małżeństwa należy skontaktować się z o. Proboszczem.